Ζούμε ένα ανείπωτο δράμα αυτές τις μέρες, κάτι που δεν έχουμε ξαναζήσει σαν χώρα και το πιο τραγικό είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση που συμπεριφέρεται σαν στρουθοκάμηλος. Χώνει δηλαδή το κεφάλι στο χώμα και ενώ το υπόλοιπο σώμα της είναι απόλυτα εκτεθειμένο αυτή νομίζει ότι είναι ασφαλής. Έτσι και η κυβέρνηση μας πετάει το πυροτέχνημα της «άλλης αιτίας» για τις φωτιές, της «ασύμμετρης απειλής» με υπονοούμενα που αφήνουν ευρύτατο πεδίο στον κάθε ευφάνταστο να δείξει με το δάκτυλο από τους Τούρκους έως τους Αμερικάνους και τα… UFO. Ντροπή! Επιτέλους πρέπει να πάψουμε να αναπαράγουμε τέτοια παραμύθια που ανήκουν σε σκοτεινές σελίδες της πολιτικής μας ιστορίας. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την κατάντια μας, εμείς με την ελλιπή μας πρόληψη, με τις εξαγγελίες για αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος – όπου έκλεισε το μάτι η κυβέρνηση στα συμφέροντα που αναμένουν τους αποχαρακτηρισμούς των δασών -. Εμείς μόνο είμαστε υπεύθυνοι, με τις περικοπές στις δαπάνες των πυροσβεστικών αεροπλάνων και των ανταλλακτικών τους, με τις περικοπές στις προσλήψεις δασοπυροσβεστών προκειμένου να αποκαταστήσουμε το μητσοτακικό ρουσφέτι του 1993 με τους αγροφύλακες και να διορίζουμε από τα παράθυρα οπουδήποτε στο δημόσιο συμβασιούχους- κακοπληρωμένους-πολιτικούς όμηρους. Και τα 30 εκατ.ευρώ που μας έδινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για δασοπυρόσβεση; Α… όλα και όλα εμείς δεν τα πειράξαμε αυτά τα λεφτά! Τα γυρίσαμε πίσω άθικτα.
Αδυνατώ να παρακολουθήσω τη λογική του υπουργού δημόσιας τάξης που απαντά στην έκκληση του Νομάρχη Ηλείας για οχήματα και πυροσβέστες με ποιητική και εθνικοπατριωτική έξαρση, παραπέμποντας τον Νομάρχη να παρακολουθήσει τον διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Δεν μας αξίζει τέτοιος υπουργός, δεν μας αξίζει αυτό το ξεχαρβαλωμένο κράτος!
Οι αποφάσεις για την πολιτική των δασών χρειάζονται θάρρος και κυβερνήσεις που δεν άγονται και φέρονται από το άγχος του πολιτικού κόστους. Τέτοια κυβέρνηση δεν είναι η δική μας.
Οι αποφάσεις για τη διαχείριση εκτεταμένων κρίσεων και καταστροφών χρειάζονται κυβερνήσεις με σχέδιο και οργάνωση. Τέτοια κυβέρνηση δεν είναι η δική μας.
Οι αποφάσεις για την ανακούφιση των πληγέντων χρειάζονται κυβερνήσεις με κοινωνική ευαισθησία. Τέτοια κυβέρνηση δεν είναι η δική μας.
Kλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω μια ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Στην Ελλάδα πιστεύουμε πολύ στις συνωμοσίες αλλά 9 στις 10 φορές η υποτιθέμενη συνομωσία είναι απλά το αποτέλεσμα ανικανότητας και ανοησίας.»
Η νέα γενιά, που με απόγνωση βλέπει να καταστρέφετε το μέλλον της, σας εκλιπαρεί : Επιτέλους σοβαρευτείτε έστω και την ύστατη στιγμή.
1 σχόλιο:
Κατερίνα, πρόσεξε τι προτείνω για να δούν τα μικρά μας λίγο πράσινο εκτός του κήπου:
1. Μεταξύ ενός ορεινού λαού και ενός πεδινού, πόλεμος δεν γίνεται για την κορυφή του βουνού αλλά για τους πρόποδες. Οι καταπατητές ροκανίζουν τις παρυφές των δασών, μετατρέποντάς τα σε χορτολιβαδικές εκτάσεις - σε αγρούς και τελικά σε οικόπεδα. Πρέπει άμεσα να αλλαχθεί το νομοθετικό πλαίσιο, ορίζοντας το τί είναι δάσος και πού είναι αυτό με χρήση αεροφωτογραφιών του 40. Τέλος, τα δικαστήρια να χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες και τίποτε άλλο.
2. Αλλαγή του συντάγματος, επί το λογικότερο. Η Αθήνα στην απογραφή του 1971 είχε 3 εκατ. και σήμερα μάλλον 5,5. Προφανώς δημιουργούνται ανάγκες οικιστικές για τα επιπλέον 2,5 εκατ. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει διαδικασία αποχαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων, με τη σύμφωνη γνώμη του κράτους, οργανωμένα και μελετημένα. Διαφορετικά, η ανάγκη για νέους οικισμούς θα φέρει την ανωμαλία.
3. Αναδάσωση; Προφανώς και δεν αποτελεί λύση. Προτιμότερο είναι η ουσιαστική απαγόρευση της βόσκησης στα αποψιλωμένα δάση, και βέβαια η μή αλλαγή χρήσης του δάσους (από υψηλής βλάστισης σε χορτολιβαδική έκταση - αγρό - οικισμό).
4.Να συνειδητοποιήσουμε ότι η φωτιά/ θάνατος είναι μέρος της ζωής (και για τους ανθρώπους και για τα δένδρα). Η φωτιά από μόνη της θανατώνει τα παλαιά δένδρα, για να βρούν χώρο τα νέα βλαστάρια.
5. Παλαιότερα, το δάσος ήταν πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Πηγή πρώτης ύλης. Πλοία, καύσιμα, ρετσίνη κλπ. πήγαζαν από εκεί. Πλέον αποτελεί μόνο πόλο αναψυχής. Ας ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια.
6. Ολα σχεδόν τα φυτά της χώρας μας που απαντώνται σε περιοχές μεσογειακού κλίματος έχουν προσαρμογές με τις οποίες μπορούν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της φωτιάς και να επανέλθουν ύστερα από αυτή.
7. Κλάδεμα των δένδρων, κίνητρα για διατήρηση υλοτόμων στα χωριά.
8. Απαγόρευση της βόσκησης στις περιοχές που κάηκαν.
9. Απλοποίηση του νομοθετικού πλαισίου για την αντιμετώπιση των καταπατήσεων, από εννιαίο φορέα που θα λογοδοτεί και θα κρίνεται.
http://kafedaki.blogspot.com/2007/07/blog-post_8175.html
Δημοσίευση σχολίου