Συντρόφισσες και σύντροφοι η Συνδιάσκεψη αυτή θέλει να μεταφέρει μέσα από όλους αυτούς τους συνέδρους από όλη τη χώρα μια μεγάλη αγωνία του ελληνικού λαού: Πού πάει το Κίνημα. Μια αγωνία που εκφράστηκε στο παρελθόν αλλά κάποιοι κλείνανε τα αυτιά τους. Το Κίνημα θεωρούμε ότι έχει φτάσει στον πάτο. Αυτό μπορεί να ακούγεται άσχημα σύντροφοι, είναι όμως και ελπιδοφόρο, γιατί σημαίνει ότι η μόνη πορεία που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι προς τα πάνω.
Την αφορμή μας την έδωσε ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, ο «σύντροφος» Βαγγέλης Βενιζέλος. Ξύπνησε μέσα μας αντανακλαστικά που είχαν πέσει σε αδράνεια. Μας θύμισε με τον τρόπο και με το λόγο του τη διαφορά ανάμεσα στο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ που περιμένει να του υποσχεθεί κάποιος ότι το πάρτι της εξουσίας μπορεί να συνεχιστεί.
Μας θύμισε τη διαφορά ανάμεσα στο πολιτικό θάρρος που λέει «ευθύνομαι» και στον πολιτικό κυνισμό που βλέπει την ώρα που όλοι θρηνούμε την ευκαιρία για τη δική του ανάδειξη. Μας θύμισε τη διαφορά ανάμεσα στον πραγματικά προοδευτικό πολιτικό, που μιλά με αξίες και με αρχές και στον πολιτικό που μιλάει στη βάση του «ικανού και του ανίκανου», μια βαθιά συντηρητική θέση που προσωπικά προσβάλει την αισθητική μου και δεν ανήκει σε συντρόφους.
Ο Γιώργος ο Παπανδρέου μας λέει να ξαναγυρίσουμε στον πολίτη. Να σταθούμε δίπλα του στα προβλήματά του και εγώ συμφωνώ με τις παραινέσεις του Προέδρου αλλά θέλω να του πω κάτι. Ότι αυτό για να γίνει χρειάζεται ένα κόμμα βαθιά δημοκρατικό. Πάνω απ' όλα στα όργανα αυτού του κόμματος θα υπάρχει η έκφραση του αγρότη, η έκφραση του εργάτη, η έκφραση του νέου, η έκφραση του μετανάστη.
Πιστεύω ότι αυτή η φωνή όλων αυτών δεν φτάνει Πρόεδρε μέχρι τη Χαριλάου Τρικούπη. Οι πόρτες εκεί ήταν κλειστές για καιρό. Πρέπει να ανοίξουν για να μπορέσουμε να ακούσουμε τους συμπολίτες μας. Δεν υπάρχει πλέον, κανένας θεωρούν οι πολίτες στις συνοικίες που να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των απλών πολιτών.
Αυτοί οι πολίτες δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, απλά δεν βλέπουν κανέναν δίπλα τους να τους υπερασπίζεται και να τους καθοδηγεί. Τον υπερασπίζεται πια αυτόν τον πολίτη σύντροφοι ο δημοσιογράφος - τηλεστάρ, στα ριάλιτι των 8 , που κατακεραυνώνει στο όνομα του πολίτη και για τα δικαιώματα του πολίτη -τι ειρωνεία! - τους δικούς μας εκπροσώπους, τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος που πολλές φορές η εμφάνισή τους αρχίζει και τελειώνει εκεί που σταματάει η προσωπική τους προβολή.
Αυτό Πρόεδρε πρέπει να τελειώσει στις 12 του Νοέμβρη. Θα τους πει κανείς Πρόεδρε ότι κάθε φορά που συγκεκριμένα πρόσωπα βγαίνουν στο γυαλί εμείς απαξιωνόμαστε όλο και περισσότερο στα μάτια της κοινωνίας; Για να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε καθοδηγητές στα προβλήματα του λαού, θα πρέπει η κάθαρση να ξεκινήσει από εμάς, από μέσα.
Και την επόμενη φορά Πρόεδρε που θα επιβάλλουμε ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την καθαρότητά τους γιατί εμείς οι νέοι Πρόεδρε, που δεν συρθήκαμε πίσω από άρματα έχουμε πολύ πικρή εμπειρία από τις εσωκομματικές διαδικασίες.
Εσωκομματική δημοκρατική διαδικασία σημαίνει να σεβόμαστε όλους τους συντρόφους ανεξάρτητα από ηλικία, από θέσεις στην κομματική ιεραρχία, από τόπο καταγωγής και μορφωτικό επίπεδο. Να τους δίνουμε ίσο χρόνο να μιλήσουν και όχι προνομιακό χρόνο σε συγκεκριμένα στελέχη και απευθύνομαι στο Προεδρείο και να τους δίνουν ίσο χρόνο να εκφραστούν.
Το αποτέλεσμα; Στο περασμένο Εθνικό Συμβούλιο πολλοί δεν μίλησαν ενώ κάποιοι που καθημερινά μονοπωλούν το χρόνο στις τηλεοράσεις, στα κανάλια, μίλησαν απεριόριστα.
Αυτοί, στο προηγούμενο Εθνικό Συμβούλιο συντρόφισσες και σύντροφοι είπαν ότι είναι ουδέτεροι. Σήμερα, μετά από το χτεσινό ξέσπασμα των συνέδρων της συνδιάσκεψης υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου, δήλωσαν ότι έχουν άποψη. Αυτοί όμως είναι οι μπροστάρηδες ; Να τους χαιρόμαστε τέτοιους μπροστάρηδες. Μην ξεχάσουμε στις επόμενες εκλογές να τους στείλουμε στη Βουλή και να μας καθοδηγήσουν.
Δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα της πολιτικής σήμερα. Όλοι περιμένουν τις δημοσκοπήσεις, όλοι περιμένουν το λαό και μετά έρχονται πίσω από το λαό να εκφράσουν τη θέση τους. Εμείς όμως και η κοινωνία έχουμε ανάγκη από πολιτικούς μπροστάρηδες που θα δείχνουν το δρόμο σαν τον Γιώργο Παπανδρέου και θα καλούν την κοινωνία να έρθει να τους ακολουθήσει.
Το ΠΑΣΟΚ έχει τρωθεί και ηθικά στην κοινωνία. Θέλουμε να μιλήσουμε για την ηθική στην πολιτική; Ο κόσμος διψά για πολιτικούς πρότυπα, όχι για πολιτικούς αρχηγίσκους, για πολιτικούς που είναι καθημερινά δίπλα του στα προβλήματα.
Γι´ αυτούς που μπορούν να εκπροσωπήσουν το νεαρό που κάνει delivery κάθε βράδυ και κινδυνεύει, την κομμώτρια που εισπνέει χημικά χωρίς προστασία και ανάλογη ασφάλεια, τον αγρότη που χρησιμοποιεί ανεξέλεγκτα λιπάσματα σε βάρος της δικής του υγείας και σε βάρος της υγείας όλων μας, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία που νιώθει ότι πάει σε πόλεμο κάθε πρωί που ξεκινάει να πάει στη δουλειά του. Το νέο που δουλεύει στο δημόσιο ανασφάλιστος.
Πιστεύω ότι στις 12 Νοεμβρίου με Πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πορευθεί δίπλα σε αυτούς, στον εργαζόμενο και στον μικρομεσαίο, αλλιώς σύντροφοι δεν έχουμε λόγο ύπαρξης κρίνω.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
3 σχόλια:
το ΠΑΣΟΚ εχει κριση προσωπων...
Φίλη Κατερίνα.
Διάβασα το Post και αισθάνθηκα ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μέλλον άν έχει τέτοια άτομα.
Διαφωνούμε για το πρόσωπο του προέδρου αλλά αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ συγκερασμό απόψεων και όχι μια ομάδα ανθρώπων, που ακολουθούν την προεδρική αυθεντία.
Ο Βαγγέλης όμως έχει κάνει λάθη παρορμητισμού, που έδειξαν άλλο πρόσωπο.
Σε αυτή τη διαδικασία ελπίζω να βγει ένα απλό όσο και δυνατό μήνυμα.
Η ρήξη με το παρελθόν πρέπει να γίνει με όλες αυτές τις στιγμές, που μας πισωγύρισαν, είτε στην οκταετία Σημίτη είτε με πιο πριν.
Η νέα δυναμική απαιτεί να αφήσουμε πίσω ότι μας βαραίνει για φύγουμε μπροστά.
Όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει να το καταλάβουν ότι η κοινωνία θα τους παρακολουθεί.
Εσείς που είστε πιο μέσα στα όργανα δώστε τους να το καταλάβουν.
Εγώ απλώς ανησυχώ για το μέλλον της πολιτικής.
Δεν είμαι και δεν μπορώ να είμαι απαθής παρατηρητής γι'αυτό και παίρνω ξεκάθαρη θέση.
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά προσπαθώ να ελέγχω και να κρίνω με μοναδικό στόχο την εξέλιξη.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πορευτεί με λογικές του 1981 ή του 2000 - 2004.
Πρέπει να δει μπροστά και να πετύχει
Παίρνω και εγώ το θάρρος να πω κάποια πράγματα για αυτό που λέγεται κρίση του ΠΑΣΟΚ, ή της ελληνικής «Σοσιαλδημοκρατίας». Αν και δεν με αφορά άμεσα μιας και δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, και ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ. Με ενδιαφέρει έμμεσα όμως με την έννοια ότι η κρίση του ΠΑΣΟΚ, αντανακλά σε ένα βαθμό την γενικότερη κρίση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, του κράτους της μεταπολίτευσης, αλλά και τις σχέσεις που αυτό δημιούργησε καταρχήν μεταξύ των πολιτών, την σχέση πολίτη κράτους, και την σχέση πολίτη δημοκρατίας.
Η κρίση του ΠΑΣΟΚ είναι ιδεολογική, είναι πνευματική, είναι μια κρίση δομική. Κατά την άποψή μου, πριν και κατά την διάρκεια της οχταετίας Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ απώλεσε τον ρόλο του ως κόμμα.
Και δη περισσότερο απώλεσε εκείνα τα χαρακτηριστικά του κόμματος Συλλογικός Διανοούμενος (όπως έλεγε και ο Γκράμσι), -τα οποία αν τα είχε αναπτυγμένα σε μεγάλο ή μικρό βαθμό είναι άλλο ζήτημα, και δεν είναι να συζητηθεί τώρα. Το ΠΑΣΟΚ αντί να είναι ένα κόμμα που διαμορφώνει ιδεολογία κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία των αντίπαλων πολιτικών-ταξικών δυνάμεων, και αυτή αργότερα να την μεταλαμπαδεύσει στα μέλη του, στους φίλους του και δεν ξέρω που αλλού, επέλεξε συνειδητά να αφομοιώσει τα δομικά εκείνα στοιχεία της κυρίαρχης Νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, τις πρακτικές της, την κουλτούρα της. Αυτό βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς δεν είναι πρόβλημα μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά όλης της δυτικοευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε πολύ πιο ισχυρές παραδόσεις από εκείνες του ΠΑΣΟΚ.
Οι συνθήκες του Ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού (οι οποίες ξεκινάνε από καταβολής του νεοσύστατου ελληνικού κράτους), η ιδιομορφία της Ελληνικής αστικής τάξης (δεν εννοώ βέβαια αυτές τις αρλούμπες που λέγονται ακόμα και σήμερα περί μεταπρατικότητάς της κλπ κλπ), η υπανάπτυκτη ελληνική οικονομία που δεν επέτρεπε την δημιουργία ισχυρού εργατικού κινήματος, ισχυρών αυτόνομων εργατικών κομμάτων (δεν πρέπει να ξεχνάμε την πολιτική επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου να κλείσει την Εξόρμηση), όπως επίσης και η προβληματική ελληνική δημοκρατία με τις τόσες χούντες, τα τόσα πραξικοπήματα, τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά και η χαμηλού επιπέδου κουλτούρα της ηγεσίας της ελληνικής «Σοσιαλδημοκρατίας», δημιούργησαν μια Σοσιαλδημοκρατία η οποία ήταν ένα μείγμα εθνολαικόανεξαρτησιακής κουλτούρας και πρακτικής, ένα μείγμα άκρατου λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού, (η οποία ανδρώθηκε εκφράζοντας περισσότερο λαϊκά ψυχολογικά απωθημένα, παρά πολιτικά προτάγματα των απαιτήσεων της στιγμής και της συγκυρίας), και που καμία σχέση δεν είχε με την Σοσιαλδημοκρατία πχ του Βίλι Μπράντ, ή του Όλαφ Πάλμε.
Το 1996 λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να «παίξει» με τα λεγόμενα νέα δυναμικά στρώματα. Και όχι μόνο αυτό. Βίωσε και το ίδιο με όρους καθημερινότητας την κουλτούρα τους, και την πρακτική τους. Αλώθηκε ιδεολογικά από την κυρίαρχη ιδεολογία. Έγραψε στο συλλογικό κομματικό του DNA τα οράματα και την αδηφαγία αυτών των νεόπλουτων του life style, έκανε στοιχεία της ταυτότητάς του την δική τους ταυτότητα, και τις ορέξεις τους για νεοπλουτισμό τις έκανε πολιτικό πρόγραμμα και πρόταγμα. Εξ ου και το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το οποίο πηγάζει από την ηγεμονική αντίληψη του σημερινού καπιταλισμού ο οποίος έχει την λογική της αρπαχτής, και έχει διαπεράσει όλη την κοινωνία μέχρι το μεδούλι!!! και προφανώς βέβαια βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην ανασφάλεια της καθημερινής μας ζωής. Πως θα βγει το ΠΑΣΟΚ από την κρίση??? Μεγάλο ερώτημα. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι θα συνεχίσει να κινείται στις ίδιες επικίνδυνες και αδιέξοδες ατραπούς, μιας και ξέρει πολύ καλά ότι η βάση των ψηφοφόρων του αφενός, και των κομματικών του μελών αφετέρου, δεν συμπυκνώνει μια συμπαγή (και όχι ομοιογενή), πολιτικά κοινωνική ομάδα ή τάξη, η οποία ηγεμονεύει με όρους ιδεών, αξιών, πολιτικών προταγμάτων. Από την άλλη η ηγεσία του γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για να επανέλθει στην εξουσία είναι η επαναπροσέγγιση μέρους των νέων δυναμικών στρωμάτων, τα οποία μέσω της μείωσης της φορολογίας (sic) έχουν πάρει τον δρόμο για την Ν.Δ. Γιαυτό και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ λένε ότι η «αριστερή στροφή» θα μας οδηγήσει στην χώρα του πουθενά. Και εδώ λοιπόν έγκειται η σύγκρουση. Φαίνεται λοιπόν ότι το: Που, με ποιους, και γιατί, δεν χάνει ποτέ την σημασία του…
Eυχαριστώ για την φιλοξενία. Ένας αμετανόητος νεαρός Ευρωκομουνιστής.
Δημοσίευση σχολίου